Wiele osób uważa, że samodzielne układanie płytek nie jest trudne i czują się na tyle pewnie, aby zrobić to samodzielnie. I chociaż w tej procedurze jest naprawdę niewiele rzeczy zasadniczo trudnych, wielu nadal popełnia błędy. Przede wszystkim dlatego, że nie znają kilku „warsztatowych” sztuczek, ale nawet podstaw wykańczania.
Płytki ceramiczne od wielu wieków uważane są za najbardziej praktyczny materiał na okładziny ścienne w pomieszczeniach takich jak łazienki, kuchnie, baseny. Materiał ten pozwala tworzyć nie tylko odporne na zużycie i wodoodporne, ale także bardzo piękne powierzchnie. Będą łatwe w utrzymaniu czystości i nie będą wymagały żadnych specjalnych warunków pracy. Walory estetyczne i użytkowe płytek pozwalają w pełni realizować pomysły projektantów i rzemieślników, którzy tworzą wysokiej jakości ściany okładzinowe.
Konsument rzadko zdaje sobie sprawę, ile nieprzyjemnych problemów może spowodować źle wykonana praca i kiepski montaż, który może zrujnować nawet najdroższe i oszałamiająco piękne płytki. Za najczęstszą wadę pracy glazurnika można uznać brak możliwości dokładnego skorelowania parametrów ilościowych i jakościowych. Każdy klient i każdy wykonawca-glazurnik ma własne rozumienie tego, co jest dobre, a co złe.
Montaż na "lipie"
Aby zaoszczędzić klej do płytek, niektórzy glazurnicy zakrywają całej powierzchni płytki, ale nakładają roztwór punktowo. W tym celu „ciastka” roztworu nakłada się na płytkę lub ścianę: czasami może to być jedna duża plama na środku płytki, lub 4 małe kropki wzdłuż krawędzi. W wyniku takiego układania pod płytkami powstają puste przestrzenie, które staną się obszarami problemowymi; po uderzeniu w nie płytka może pęknąć. Jeśli podczas wiercenia płytki na ścianie wpadniesz w taką pustkę, płytka pęknie. Jeśli płytka jest przyklejona do jednego dużego ciasta pośrodku, rogi takiej płytki często się łamią. Prawidłowy montaż polega na obróbce kleju do płytek. Klej powinien pokrywać powierzchnię płytki jednolitą cienką warstwą. Roztwór można nakładać na podłoże lub bezpośrednio na płytki i na podłoże.
Nieprawidłowe ruchy
Rowki wykonuje się ruchem okrężnym, a nie prostym. Z tego powodu w niektórych miejscach pozostaje pusta przestrzeń, która w przyszłości może również stać się miejscem problemowym. Narzędzia do rozprowadzania – tzw grzebienie są dostępne są w rozmiarach 6 mm, 8 mm i 10 mm. Jeśli płytka jest zakrzywiona, a podstawa jest nierówna, musisz wybrać grzebień o dużym rozmiarze zęba. Z drugiej strony, na płaskiej podstawie, należy użyć grzebienia o grubości 6 mm. Jeśli klej zostanie wygładzony na płaskiej powierzchni grzebieniem z dużym ząbkiem, klej wyjdzie przez szwy.
Niewłaściwy wybór kleju
Miejsce mocowania płytek jest kluczowe przy wyborze kleju. Na ulicy należy użyć kleju odpornego na rozszerzalność cieplną (odporny na warunki atmosferyczne), do wyłożenia pieców i kominków stosuje się klej żaroodporny. W wilgotnych pomieszczeniach użyj odpornego na wilgoć kleju do płytek.
Naruszenie proporcji w przygotowaniu kleju do płytek
Większość producentów na opakowaniu wskazuje zalecany stosunek suchej mieszanki do wody. Dodatek dużej ilości wody powoduje, że mieszanina staje się płynna i spowalnia twardnienie kompozycji. Może to spowodować, że płytki spadną ze ściany.
Układanie płytek bez podkładu
Podczas układania płytek bez podkładu podłoże będzie odprowadzać wilgoć z kleju do płytek. Z tego powodu składniki spoiwa nie będą w stanie uzyskać wytrzymałości. Przyczepność do podłoża będzie słaba, a płytki odpadną. Jeśli podłoże jest porowate, konieczne jest użycie środków, które tworzą na powierzchni film, który zapobiega opuszczaniu roztworu przez wilgoć. W przypadku delikatnych podłoży konieczne jest użycie gruntów głęboko penetrujących, aby nasycić materiał i utrzymać go razem.
Zobacz także: Jak tanio wyremontować dom
